Диләрә Нуриева

Диләрә Нуриева, Мөслим гимназиясе

 

МОҢСУЛАНМА…

Көз җитсә дә, боз китсә дә –
Моңсуланма.
Яңгыр яуса, яшең тамса –
Моңсуланма.
Дустың белән ызгышсаңда –
Моңсуланма.
Ничек кенә талчыксаң да –
Моңсуланма.
Соңлап кына бәхтең тапсаң –
Моңсуланма.
Әйтер сүзең бетеп китсә –
Моңсуланма.
Чәчеңне чал бизәсә дә –
Моңсуланма,
Димәк, сиңа шулай язган
Моңсуланма.
Тормыш үзе бер могҗиза, шуны аңла!
Син дә кемнеңдер бәхете –
Моңсуланма.

 

ӘКИЯТЛӘР ТЫЛСЫМЫ

Дәү әнием миңа сабый чакта

Сөйли иде әкият:

Гүзәл кызлар,  Дию-пәри,

Су анасы утыра чәч тарап…

 

Кәҗә белән Сарык сәфәр чыккан,

Кемнәр белми Камырбатырны?

Бүгенгәчә озата бара

Әкиятләр нуры, тылсымы.

 

 

ТУГАН ТЕЛЕМ

Чиста итеп саф татарча сөйлим,

«Кем өйрәтте сине?» – дип сора.

Йомшак сүзле газиз әнкәм:

«Бәбкәм», – дип, назлап тора.

 

Әтием дә, дусларым да

Саф татарча сөйләшә.

Туган телем – Тукай теле,

Мәңге сулма, мең яшә!

 

НӘНИ БУЛЫШЧЫ

Өлкәннәргә булышырга

Һәрчак ашкынып торам.

Әниемә эш калмасын –

Тузан суыртып куям.

 

Әтигә булышам мин,

Аңа мунча ягыштым.

Магазинга барыштым –

Шуннан кайтып барышым.

 

Энем читтә калмады,

Аңа китап укыштым.

Полиция машинасын

Гаражына куештым.

 

Дәү әни күзлек югалткан,

Башта аны табыштым.

Бик яратам бабамны –

Аңа шахмат уйнаштым.

 

Тәмам арып беткәнмен,

Күпме эшләр эшләштем.

Дәресләрем искә төште –

Миңа кемнәр эшләшер?